تحقیقات نشان می‌دهد که شراب‌های بسته‌بندی‌شده در کیسه‌ای در جعبه طعم بهتری نسبت به شراب‌های بسته‌بندی شده در بطری‌های شیشه‌ای دارند، عمدتاً به این دلیل که شراب‌های بسته‌بندی شده در بسته‌بندی حاوی کمترین میزان «مواد شیمیایی تخریب‌کننده طعم» هستند.
به گفته دانشمندان کانادایی، بسته بندی کارتن آسپتیک چند لایه می تواند میزان آلکیل متوکسی پیرازین (MPs) را کاهش دهد که بر طعم شراب تأثیر منفی می گذارد و کیفیت محصول را کاهش می دهد.
این اولین مطالعه ای است که کیفیت شراب ها را در بسته بندی های مختلف مقایسه می کند و نتایج در مجله Agricultural and Food Chemistry منتشر شده است. گری پیکرینگ و همکارانش، سرپرست این مطالعه، خاطرنشان کردند که آثار آلکیل متوکسی پیرازین می تواند بر شراب تأثیر منفی بگذارد، طعم میوه و گل موجود در شراب را پوشانده و طعم ناخوشایند و مایل به سبز به آن بدهد. حتی در حال حاضر، صنعت شراب همچنان در تلاش است تا راه هایی برای کاهش میزان آلکیل متوکسی پیرازین بیابد و دانشمندان در حال بررسی تأثیر روش های مختلف بسته بندی و آب بندی (مانند چوب پنبه کردن) بر شراب هستند.
محققان آلکیل متوکسی پیرازین را به طور جداگانه به شراب های قرمز و سفید اضافه کردند و تغییرات میزان این ماده را در شراب های بسته بندی شده مختلف در مدت 18 ماه بررسی کردند. مشخص شد که شراب های بسته بندی شده حاوی تنها 45 درصد از محتوای آلکیل متوکسی پیرازین سایر شراب های بسته بندی شده است. بهترین عملکرد برای شراب های بطری شده در شیشه با درپوش های مصنوعی و درپوش پیچی مشاهده شد و بالاترین میزان آلکیل متوکسی پیرازین در شراب های بطری شده با درپوش چوب پنبه ای مشاهده شد.3